20 / 23
132
Jezus naucza
swoich
zwolenników
na wzgórzu
niedaleko Jeziora
Galilejskiego.
Ta słynna mowa
nosi nazwę
Kazania na Górze.
EwanGELIa wG św. MatEusza
Czterysta lat to długi okres oczekiwania
na wiadomość od Boga. Tyle właśnie cza-
su minęło między powstaniem ostatniej
księgi Starego Testamentu (Malachiasza)
a nowym Bożym przesłaniem. Po setkach
lat milczenia Bóg wreszcie zesłał swe-
go Syna, Jezusa. Ewangelia według św.
Mateusza została napisana przez jednego
z Jego uczniów.
Księga ta stanowi łącznik pomiędzy
Starym a Nowym Testamentem. Nie
mówi wszystkiego o czynach i słowach
Jezusa, lecz dowodzi, iż Jezus jest wypeł-
nieniem starotestamentowych proroctw
o Mesjaszu, królu żydowskim.
Mateusz zamieszcza w Ewangelii
genealogię Jezusa, czyli listę Jego przod-
ków. Sięga ona do
samego Abrahama,
co ma pokazywać,
iż Jezus jest Zbawi-
cielem, obiecanym
przez Boga. Mateusz
mówi jasno, że Józef
był mężem Maryi,
ta zaś Matką Jezusa,
lecz Jego ojcem – sam
Bóg. Józef pełnił rolę
opiekuna, ziemskie-
go ojca. Przez niego
Jezus wywodził się
z królewskiego rodu
Dawida.
Ewangelia według
św. Mateusza słynie
z Kazania na Gó-
rze (5–7) oraz słów
o „wszelkiej władzy
na ziemi i niebie”,
udzielonej Jezusowi
(28,18-20). W księ-
dze tej znajduje się też wiele innych
niezwykle ważnych fragmentów, bardzo
wówczas czytelnych dla społeczności
żydowskiej. Na przykład pojawienie się
Trzech Mędrców, słowa Jezusa o Pra-
wie oraz królestwie niebieskim, a także
Jego symboliczny wjazd do Jerozolimy
na osiołku.
Jezus przybył jako król żydowski,
lecz ludzie Go nie rozpoznali, ponieważ
sądzili, że Mesjasz wyzwoli ich spod
rzymskiego panowania. Żydzi absolutnie
nie przypuszczali, że ich król może zostać
ukrzyżowany. Lecz Jezus dowiódł, że jest
Synem Bożym, powstając z martwych.