Czy uśmiech naprawdę jest tak ważny? Na to wygląda. Już od starożyt-
ności takie przekonanie żywiło wielu ludzi. Śmiech korzystny jest dla ludz-
kich mięśni, dla ludzkiego serca i ducha. Uczeni z najlepszych uniwersytetów
dowodzą: śmiech zwiększa produkcję endorfin, fundamentalnie istotnych dla
naszego dobrego samopoczucia, redukujących stres i lęk, wspomagających krą-
żenie krwi. Stanowi również bodziec do gimnastyki mięśni twarzy i przepony,
wzmacnia układ odpornościowy, sprawia, że stajemy się bardziej atrakcyjni,
piękniejsi. Jest znakomitym sposobem – łatwym, lekkim, ekonomicznym i...
niefrasobliwym – budowania poczucia własnej wartości oraz wiary w siebie.
Parafrazując słynne powiedzenie: śmieję się, więc jestem.
Śmiech wzbudza pozytywne emocje, będąc tym samym skutecznym instru-
mentem terapeutycznym. Ci, którzy potrafią utrzymać wysoki poziom życio-
wego zadowolenia, znacznie podnoszą jakość swego życia.
Dla starożytnych był on oznaką mądrości, według współczesnych dowodzi
inteligencji: osoby umiejące się śmiać także z siebie są zawsze o krok przed
innymi, ponieważ dostrzegają ukryte aspekty rzeczywistości. Tak jakby włoży-
ły kolorowe okulary. Ich świat, choć pozostaje taki sam co do formy, w swej
istocie zmienia się na podobieństwo kalejdoskopu.
Istnieje wiele rodzajów śmiechu. Może być on zwykłą fizyczną reakcją na ła-
skotki. Mogą go wywoływać przestrach, zawstydzenie bądź ekscytacja. Patrząc
na dziecko lub odpowiadając na czyjeś wymowne spojrzenie, uśmiechamy się
z czułością. Trafne przysłowie wywołuje na naszych ustach półuśmiech, dobry
żart każe nam się roześmiać na całe gardło. Cięta uwaga sprawia, że suszymy
Mały podręcznik
