5 / 21
7
który stoi obok. Wspólny posiłek jest
czynnością symboliczną, która odsyła
do wartości religijnych. Tworzy relacje
i buduje więź. Na kartach Biblii spotkamy
niezliczone historie, w których pokarm
i sposób przyjmowania jedzenia tkają
wątek dialogu Boga z człowiekiem.
Już od początku Księgi Rodzaju Stwórca
daje istotom żywym pokarm: „Oto wam
daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno
po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego
owoc ma w sobie nasienie: dla was
będą one pokarmem. A dla wszelkiego
zwierzęcia polnego i dla wszelkiego
ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego,
co się porusza po ziemi i ma w sobie
pierwiastek życia, będzie pokarmem
wszelka trawa zielona” (Rdz 1,29-30).
Księga Rodzaju stawia też przed ludźmi
pierwsze wyzwanie, a dotyczy ono tego,
co jest jadalne, czyli tego, czym ludzie
mogą się żywić: „Owoce z drzew tego
ogrodu jeść możemy, tylko o owocach
z drzewa, które jest w środku ogrodu,
Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść
z niego” (Rdz 3,2-3). To samo drzewo
życia powróci – aby zapoczątkować
nowy etap dziejów człowieka –
na ostatnich kartach Pisma Świętego,
w Apokalipsie św. Jana, tam gdzie jest
powiedziane: „Pomiędzy rynkiem Miasta
a rzeką, po obu brzegach, drzewo życia,
rodzące dwanaście owoców – wydające
swój owoc każdego miesiąca – a liście
drzewa służą do leczenia narodów”
(Ap 22,2).
Dzielenie się pożywieniem
jest czasem podarowanym
bliźniemu, źródłem relacji,
przyjęciem drugiego.
Jest słuchaniem człowieka,
który stoi obok. Wspólny posiłek
jest czynnością symboliczną.