6 / 21
8
W Biblii pokarm i posiłki wciąż
odmierzają drogę ludzkości,
wyznaczając jej główne momenty.
Dar manny przyniósł ulgę utrudzonemu
wędrówką przez pustynię ludowi
Izraela (Wj 16; Lb 11). Ziemia Obiecana
jest przedstawiona jako miejsce
błogosławione, rodzące w obfitości
piękne i smaczne owoce (Lb 13,23-24;
Pwt 8,7n). Obrzędy i kult w świątyni są
zaproszeniem do spożywania ze stołu
Pańskiego, co wyraża ofiara biesiadna
(Kpł 7,11-15). Pokarm jest elementem
komunii i spotkania. Dzięki niemu
można celebrować ważne etapy życia:
narodziny, obrzezanie, narzeczeństwo,
wesele, śmierć. Radość z zasiadania
przy stole otwiera serca na gesty miłości
wobec ubogich, jest istotą gościnności
i przyjmowania innych. W Księdze
Przysłów pożywienie nawiązuje do
tematu mądrości, a w Pieśni nad
Pieśniami uczta staje się symbolem
i metaforycznym obrazem miłości Boga
do człowieka.
W Nowym Testamencie obecność Jezusa
pośród ludzi często łączy się z sytuacjami,
w których pokarm i uczta stają się czymś
najważniejszym. Tak się dzieje podczas
wesela w Kanie Galilejskiej (J 2,1-11)
i w cudzie rozmnożenia pięciu chlebów
i dwóch ryb (Mk 6,30-44). Sam Jezus
nie waha się komentować: „Przyszedł
Syn Człowieczy: je i pije; a wy mówicie:
Oto żarłok i pijak…” (Łk 7,34). W innym
miejscu Jezus pomaga uczniom
w połowie ryb, zapewniając im tym
samym pożywienie (Łk 5,1-11), a po
swym zmartwychwstaniu zaprasza ich na
posiłek, chleb i pieczone ryby (J 21,1-14).
Opowiada także przypowieść o zaczynie
wymieszanym z mąką (Mt 13,33) i nie
odmawia, gdy ludzie zapraszają Go do
stołu, o czym opowiada ewangelista
Łukasz (7,36-50): „Jeden z faryzeuszów
zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł
więc do domu faryzeusza i zajął miejsce
za stołem”. A przed ukrzyżowaniem Jezus
żegna się ze swoimi uczniami, zapraszając
ich na Ostatnią Wieczerzę.
Również dzieje pierwszych wspólnot
chrześcijańskich oparte są na
doświadczeniu „przyjmowania posiłku
z radością i prostotą serca” (Dz 2,46) oraz
na trosce wobec potrzebujących, którym
posługiwano przy stołach (Dz 6,1-6).
Apostoł Paweł ustala reguły spotkań
na posiłkach w Koryncie: „Tak
więc, bracia moi, gdy zbieracie się,
Radość z zasiadania
przy stole otwiera
serca na gesty
miłości wobec
ubogich, jest
istotą gościnności
i przyjmowania
innych.