Jedność

komisji ekspertów, których mianował kardynał Michele Pel‑

legrino w roku 1969, i zostałem przez to Płótno zdobyty.

Całun zaznawał okresów godnego zapamiętania rozgłosu

(podczas wystawień i z uwagi na odkrycia naukowe) naprze‑

miennie z okresami ukrycia. Jakby opadał i powstawał.

Całun jest autentyczny, nie wprowadza w błąd. „Bardzo

szanuję argumenty na «nie», lecz uważam, że więcej jest ra‑

cji na «tak», bardziej przekonujących, bardziej umotywowa‑

nych. Wiem przy tym doskonale, że nie ma dokumentów

z pierwszych dziesięciu wieków (tak samo jak nie ma świa‑

dectw na temat mumii czy innych najdawniejszych znale‑

zisk) i że pozostaje on zagadką dla nauki, która do dziś nie

umie wytłumaczyć, jak Obraz powstał.

Książka nie jest dziełem naukowym, lecz ma charakter

popularny, tym niemniej przekazuje informacje udokumen‑

towane. Poszukuję w niej nici przewodniej pasjonujących

dziejów Całunu, od Święta Paschy do wystawienia w roku

2015. Badaniom naukowym został on poddany stosunkowo

niedawno, a rozpoczęły się one od sensacyjnych fotografii,

wykonanych przez Secondo Pię w 1898 roku.

Problematyka Całunu angażuje wiele dziedzin nauki

i badaczy z różnych krajów. Większość analiz opowiada się

za jego autentycznością pomimo niefortunnych rezultatów

badania węglem promieniotwórczym w 1988 roku, które

przypisało mu pochodzenie z epoki średniowiecza. Nikomu

nie udało się wykazać, że Płótno jest dziełem jakiegoś ge‑

nialnego człowieka z wielką wyobraźnią, który musiałby być

wybitnie utalentowanym naukowcem, malarzem i jedno‑

cześnie przestępcą. Dziś na materiale całunowym nie prowa‑

dzi się badań, ponieważ współczesne możliwości zostały już

wyczerpane.