8 / 21
14
w skale. Przed wejściem do grobu zatoczył duży kamień i od‑
szedł” (Mt 27,57‑60).
„Józef z Arymatei zakupił płótna (
sindóna
,
sindonen
), zdjął
Jezusa z krzyża, owinął w płótno” (
sindóni
,
sindone
) (Mk 15,46).
Według relacji Apostoła Jana brzmi to inaczej:
„Zabrali więc ciało Jezusa i owinęli je w płótna (
othónia
)
razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu
grzebania” (J 19,40).
„Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Bie‑
gli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra
i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył le‑
żące płótna (
othónia
,
linteamina
), jednakże nie wszedł do środ‑
ka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł
on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna (
othónia
,
linteamina
)
oraz chustę (
sudárion
,
sudarium
), która była na Jego głowie, le‑
żącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym
miejscu” (J 20,3‑7).
Jezusowi sprawiono godny pochówek po okrutnej śmier‑
ci. W pośpiechu złożono Go w grobie w oczekiwaniu na czas
bardziej do tego odpowiedni, gdyż wraz z trzecią gwiazdą
wieczorną i trzecim dźwiękiem srebrnych trąb w świątyni
rozpoczynał się dla Żydów paschalny spoczynek, kiedy su‑
rowo była zabroniona wszelka praca. Wśród egzegetów nie‑
którzy dopatrują się problemu nie do pokonania z „kompa‑
tybilnością” między Całunem a opowiadaniami Ewangelii.
Inni zaś uważają zbieżności za tak mocne, że prowadzą do
oceny jak najwyższego prawdopodobieństwa.
Sindón
,
sudárion
,
othónia
wskazują na tkaniny o różnej
wielkości, składzie i zastosowaniu;
sudárion
odsyła do ocie‑