Jedność

Pośród wielu roślin porastających naszą planetę aloes może poszczy-

cić się fascynującą

tysiącletnią historią

, której świadectwo przekazują

starożytne teksty dokumentujące zastosowanie i właściwości leczni-

cze tej rośliny.

Obserwując definicje, jakie zostały przypisane aloesowi w przeciągu wie-

ków, można zauważyć, że roślina ta była wręcz czczona przez liczne

narody. Wiele cywilizacji przypisuje aloesowi

moce magiczne

i ezo-

teryczne. Zastosowanie aloesu znane jest od czasów starożytnych

Asyrobabilończyków, którzy wykorzystywali sok z

sibaru

lub

siburu

(alo-

esu) w celu rozwiązywania problemów żołądkowych związanych z nie-

strawnością po spożyciu zepsutego jedzenia, z tworzeniem się gazów

jelitowych oraz w leczeniu kolki.

Pierwsze pisane świadectwo o farmakologicznym zastosowaniu alo-

esu datuje się na 2200 rok p.n.e. Zapis ten został odnaleziony w mieście

Nippur, na południe od Bagdadu, podczas wykopalisk tego, co okazało

się być biblioteką króla Assurbanipala. Tekst uwieczniony został na gli-

nianych tabliczkach pismem klinowym, i oznaczał takie oto zdanie: „Jego

liście przypominają pochwy na noże”. Ponadto odnalezionych zostało

także kilka

starożytnych papirusów egipskich

, liczących 3500 lat, które

mówią o leczniczych właściwościach ekstraktu z aloesu.

Sumerowie przypisywali aloesowi magiczne moce. W całej Mezopotamii

roślina ta była znana i uprawiana głównie ze względu na jej terapeu-

tyczne zastosowanie.

Aloes, dwa fryzy

w kaplicy Rosslyn w Szkocji