Jedność

Indianie Seminole

z Florydy, którzy wierzyli w odmładzającą moc

aloesu, nazywali go „fontanną młodości” i wykorzystywali środkową

część liści, natomiast Zulusi korzystali z jego działania przeciwpaso-

żytniczego, zabliźniającego oraz odkażającego jelita.

Majowie

zażywali sok z aloesu jako lekarstwo na ból głowy.

Przygotowywali specjalny napar i rozcieńczali go wodą. Kobiety roz-

cierały liście aloesu na piersiach, żeby uczynić gorzkimi swe sutki i tym

samym przyśpieszyć odstawienie od piersi swoich dzieci.

W wierzeniach

Azteków

, Mayahuel, kobieta w której zakochał się bóg

wiatru, i która stała się symbolem urodzaju, ofiarowała swoim dzieciom

octli

, święty napój pozyskiwany z aloesu, który był w stanie dać ludziom

nadnaturalną energię.

Na obszarach pustynnych Afryki

Tuaregowie

i Beduini nazywali aloes

„lilią pustyni” i rozszerzyli jego uprawę aż po tereny Andaluzji.

Średniowieczni

mnisi

zakonni, którzy przekazali na piśmie tajemnicę wła-

ściwości leczniczych aloesu, nazywali go „cudowną rośliną”, natomiast

Templariusze, którzy zwykli byli przygotowywać mieszankę z miąższu

aloesu, miąższu konopi i wina palmowego – „eliksirem z Jerozolimy”.

Na Wschodzie w XII wieku zapoczątkowano pierwsze uprawy roślin

leczniczych i aloesu.

W XVI wieku

jezuici

importowali aloes na wyspę Barbados, a w kolejnym

wieku Holendrzy mieli udział w jej rozpowszechnianiu dzięki zakrojo-

nemu na szeroką skalę handlowi Kompanii Wschodnioindyjskiej, specja-

lizującej się właśnie w imporcie ziół i przypraw z całego świata.

Krzysztof Kolumb

podczas podróży ku Nowemu Światu odnotował

w swoim dzienniku: „

Todo està bien, hay Aloe a bordo”

(Wszystko jest

w porządku, gdy aloes jest na pokładzie)

Zastosowanie zewnętrzne żelu aloesowego o działaniu ochronnym

i leczniczym rozszerzyło się na Antyle, gdzie na przestrzeni XVII w. roz-

przestrzeniła się uprawa aloesu afrykańskiego, który pod koniec stulecia

dotarł również do Europy jako „aloes z Barbadosu”. W XVIII w., a szcze-

gólnie w XIX, aloes był rośliną bardzo poszukiwaną przez arystokratów,

którzy podziwiali jego zewnętrzne piękno i elegancję, pragnąc dodać go

do prywatnych kolekcji roślin ogrodów botanicznych oraz przeznaczyć

pod uprawę w szklarniach.