Teksty źródłowe do dziejów diecezji kieleckiej. Tom I. Kolegiaty, parafie i klasztory w księgach uposażeń Jana Długosza i Jana Łaskiego

Nakładem Wydawnictwa JEDNOŚĆ ukazały się: Teksty źródłowe do dziejów diecezji kieleckiej. Tom I. Kolegiaty, parafie i klasztory w księgach uposażeń Jana Długosza i Jana Łaskiego, tłumaczenie, wstęp i objaśnienia ks. Tadeusz Gacia, ks. Adam Wilczyński. Słowo wprowadzające napisał Biskup Kielecki ks. dr Jan Piotrowski.
Tłumacze, z których jeden jest filologiem klasycznym i literaturoznawcą, a drugi teologiem i filologiem klasycznym, przełożyli obszerne teksty źródłowe z XV i XVI wieku, mówiące o przeszłości terenów stanowiących obecną diecezję kielecką. Są to zapisy z ksiąg uposażeń Jana Długosza i Jana Łaskiego. Libri beneficiorum tworzono jako urzędowe spisy na temat stanu posiadania i dochodów instytucji kościelnych, aby pomagały ustalać relacje między duchowieństwem a świeckimi właścicielami dóbr. W liczącej 644 strony książce Czytelnik znajdzie nazwy miejscowości znajdujących się na terenie będącym obszarem diecezji kieleckich w granicach z 1992 roku. Rozdział I stanowią opisy trzech kolegiat – wiślickiej, kieleckiej i skalbmierskiej. Rozdział II przedstawia kościoły parafialne ówczesnej diecezji krakowskiej znajdujące się w granicach obecnej diecezji kieleckiej. Rozdział III ukazuje ówczesne klasztory diecezji krakowskiej w granicach obecnej diecezji kieleckiej. W rozdziale IV zebrano informacje o znajdujących się w granicach obecnej diecezji kieleckiej uposażeniach innych kościołów i klasztorów. Rozdział V obejmuje materiał źródłowy z tomu I Liber beneficiorum Łaskiego i dotyczy kościoła kolegiackiego w Kurzelowie oraz kościołów parafialnych tego archidiakonatu archidiecezji gnieźnieńskiej, z których na mocy bulli Indefessum personarum wiele weszło w skład utworzonej wtedy diecezji kieleckiej.
Tłumacze traktują swą pracę jako pomoc dla księży i wiernych świeckich, zainteresowanych przeszłością terenów, na których miała ona powstać. Być może, że skorzystają z niej, przygotowując przyczynki do historii parafii lub rozbudują ich strony internetowe, poszerzając podawany tam zakres wiadomości. Po książkę mogą sięgnąć magistranci przygotowujący prace dyplomowe o historii parafii.